W tym roku mija 82 rocznica tego najtragiczniejszego wydarzenia XX wieku.
W dniu 1 września 1939 roku we wczesnych godzinach rannych, wojska niemieckie uderzyły na Polskę na całej długości polsko-niemieckiej granicy oraz z terytorium Moraw i Słowacji. Pierwszym polskim miastem, na które spadły niemieckie bomby był położony blisko naszych ziem Wieluń. Mimo zdecydowanej przewagi wroga Polacy bronili się dzielnie. Symbolem poświęcenia polskich obrońców stały się:
– obrona Poczty Polskiej w Gdańsku
– obrona Westerplatte
– bitwa pod Mokrą
– obrona Wizny
Kolejny cios dla Polaków przyniósł dzień 17 września 1939 roku, kiedy to Armia Czerwona bez wcześniejszego wypowiedzenia wojny wkroczyła od wschodu na tereny II Rzeczpospolitej. Napaść na Polskę był częścią tajnego paktu Ribbentrop-Mołotow, który przed wybuchem II wojny światowej zawarły Niemcy i ZSRS. Konsekwencją sojuszu dwóch totalitaryzmów był rozbiór osamotnionej Polski.
Po pokonaniu Polski Hitler i jego sojusznicy kontynuowali zbrodniczą politykę agresji, co spowodowało, że działania wojenne objęły kolejne państwa i kontynenty. Dlatego też konflikt ten został nazwany drugą wojną światową. Zakończyła się ona dopiero 2 września 1945 roku, kiedy to Japonia podpisała bezwarunkową kapitulację. Wcześniej - 8 maja skapitulowała Trzecia Rzesza, zakończyła się wtedy wojna w Europie, w której Polska uczestniczyła do ostatniego dnia jej trwania na kontynencie.
Każda wojna była i jest dramatem człowieka, ale ta druga była niewyobrażalnym doświadczeniem świata i ludzkości na co wskazuje bilans strat: około 50 milionów ludzi zginęło, a 35 milionów zostało kalekami. Dramat II wojny światowej nie jest
tylko doświadczeniem, podręcznikową przeszłością, ale i przestrogą dla przyszłych pokoleń. Ponieśliśmy wielkie ofiary. Pamiętać o nich będziemy, ponieważ rozumiemy, że naród, który zapomni swą przeszłość, skazany jest na bolesne doznania.
R.Majczyk